Latarnie morskie. Świnoujście, najwyższa latarnia Bałtyku

Latarnia morska w Świnoujściu powstała w 1854 roku, ale jej pierwowzory pojawiły się znacznie wcześniej.

Zaczęło się od ogniska

W XII wieku, choć nie było tu jeszcze latarni, jej funkcję pełniło ognisko o dużych rozmiarach palone na wzniesieniu w Chorzelinie. W 1805 roku wzniesiono tu na głowicy falochronu pierwszą latarnię morską, zbudowaną z desek i luster. 23 lata później, w 1828 r. wybudowano stalową latarnię w miejscu poprzedniej. W roku 1854 rozpoczęto budowę nowej latarni morskiej, której widokiem cieszymy się do dzisiaj.

Latarnia umiejscowiona została u nasady falochronu wschodniego, na prawym brzegu Świny w dzielnicy Warszów. 1 grudnia 1857 roku, po zaledwie 3 latach budowy nastąpiło pierwsze zapalenie latarni.

Źródło Latarnia Świnoujście 1890-1900

Do początku XX wieku była to ośmiokątna wieża z żółtej cegły o wysokości prawie 65 metrów. Jednak ciężkie warunki atmosferyczne, jakie panują w Świnoujściu spowodowały znaczne ubytki cegły i w latach 1902-1905 przeprowadzono kapitalny remont wieży. Ponieważ okazało się, że najbardziej zniszczone były cegły na krawędziach, postanowiono zmienić kształt wieży z ośmiokątnego na okrągły. Wokół wieży zbudowano na jej całej wysokości silne, drewniane rusztowanie i postępując od góry zdjęto całą okładzinę. Na koniec przystąpiono do murowania nowego płaszcza postępując od dołu do góry. 

Źródło

Zniszczenia i naprawy wieży

W czasie II Wojny Światowej naloty alianckie spowodowały poważne zniszczenia, jednak pomimo bieżących napraw budowa nabrzeża przeładunkowego w pobliżu latarni spowodowała, że wieża w wielu miejscach mocno popękała. Dodatkowo ogromne zapylenie atmosfery chemikaliami w otaczającym porcie przeładunkowym spowodowało, że stan okładziny kolumny wieży latarni uległ znacznej destrukcji.

Latarnia i przylegające budynki obecny wygląd zawdzięczają generalnemu remontowi przeprowadzonemu na przełomie 1998-2000 roku. W sierpniu 2000 roku latarnia została udostępniona szerokiej publiczności. Cały obiekt latarni składa się z trzech części. Wieża latarni jest zbudowana z ceramicznej cegły. Od strony północnej i południowej przylegają do niej dwukondygnacyjne budynki z czerwonej cegły, w których mieszczą się urządzenia radiolatarni oraz pomieszczenia dla obsługi. Kiedyś w budynkach mieszkali latarnicy z rodzinami, dbając o to, aby latarnia nigdy nie zgasła.

Źródło

Latarnia jest obecnie najwyższym znakiem nawigacyjnym nie tylko w Polsce, ale na całym Bałtyku (68 m), a także jedną z najwyższych na świecie. Na górę prowadzi ponad 300 krętych schodów. Widok rozpościera się na Międzyzdroje i niemieckie Ahlbeck.

Źródło

Od sierpnia 2001 roku dzięki Stowarzyszeniu Miłośników Latarń Morskich w budynku przyległym od strony północnej do wieży latarni morskiej, otworzono sale ekspozycji morskiej. W trzech salach można oglądać między innymi lampy nawigacyjne, elementy wyposażenia statków, stroje nurków, urządzenia oznakowania nawigacyjnego i ratownictwa morskiego.

Źródło Spektakl świateł na latarni, kwiecień 2010

Dane techniczne

Od 1958 roku latarnia pełni rolę radiolatarni. Wysyła sygnał rozpoznawczy "SW" wg alfabetu Morse'a. Została wyłączona 10 listopada 1999 r. 

Wysokość światła: 68 m n.p.m.

Zasięg światła: 25 Mm (ok. 46 km)

Charakterystyka światła: 4 +1 = 5 s 

Położenie geograficzne:

szerokość 53" 55'03" N

długość 14" 17' 10" E

Źródło

Dojazd i zwiedzanie

Sale ekspozycji można zwiedzać codziennie w godzinach 10:00 - 18:00.

Do latarni można w tej chwili dojechać lub dojść drogą prowadzącą przez Warszów, odbijającą od głównej szosy łączącej Świnoujście ze Szczecinem.

Ze Świnoujścia, należy najpierw przeprawić się na wschodni brzeg Świny - promem osobowym w mieście lub dużym promem osobowo-towarowym w Karsiborze. Z Karsiboru należy jechać przez Ognicę do Warszowa i tam dalej do latarni morskiej. 

Można z portu dopłynąć statkiem wycieczkowym albo dojechać autobusem PKS z pod dworca PKP w Świnoujściu. Najbliższe miejscowości nadmorskie to: Międzywodzie, Międzyzdroje, Dziwnów itd.

Pozdrawiam!

Magda

Źródło: wikipedia.org; wybrzeze.pl